We hebben ons een paar maanden binnen verschanst. Een heel klein beetje om bij te komen, maar vooral om het woonhuis verder af te werken. Want op het moment van verhuizen trokken we in een bouwput, zoals je op dit filmpje kan zien. Wie had eind van de winter kunnen vermoeden dat we nu met heel Nederland huisarrest hebben? We realiseren ons in deze dagen eens te meer wat een uitzonderlijk geluk we hebben met Hof Boer met Lust. Op eigen erf is nog genoeg te doen, dus hier slaat de verveling nog lang niet toe.
Half december werd dan toch eindelijk de gedroomde keuken geplaatst! Of nou ja… een deel ervan. Op de dag van plaatsing werd ons doodleuk mede gedeeld dat 1/3 uberhaupt nog niet in productie was genomen, ze wilden voor de zekerheid eerst nog een keertje inmeten. Say what? Ja u hoort het goed, geen heads up, geen excuses, u kunt voorlopig gewoon genoegen nemen met een deel van uw keuken. Wilt u hem wel vast volledig afbetalen?
Tip: Controleer of de keuken, en bijbehorende apparatuur, uiteindelijk is geleverd zoals afesproken.
Boer met bouwlust
Nee natuurlijk niet! Eerst zien, dan geloven. Zéker met de ervaring die we tot nu toe met Tinello hebben. Want dat de kookplaat defect uit de doos kwam, daar kan niemand wat aan doen. Maar alles is ontworpen rondom het wegwerken van de ingang naar de kelder en juist daar klopte niets van. De hele kelderdeur (ziet eruit als een hoge keukenkast) werd niet geleverd. Daarmee kon je aan twee kanten van de muur in het keldergat donderen. De deur werd tijdelijk afgedicht met een multiplex plaat, maar dat heeft wel de scharnieren gesloopt. En we hebben 3 maanden met een gat in de woonkamer gezeten, daar zelf maar platen over heen gelegd om de koude wind uit de kelder zo goed mogelijk tegen te houden én te voorkomen dat kleine kindertjes zouden verdwijnen.
Tip: vraag vóór je de offerte van je keuken tekent goed na of plaatsing én installatie zijn inbegrepen.
Boer met bouwlust
Los van het fiasco rond de kelder ingang, waren er meer zaken loos. Dat een open meubel 3 legplanken heeft in plaats van de afgesproken twee, dat is opmerkelijk (en irritant, want bedoeld om kookboeken op een rij te zetten en die kunnen nu niet rechtop staan). Net als de steunpilaren 10cm dik zouden moeten zijn, maar ze waren slechts 5cm. Dat betekent dat het asymmetrisch is met de constructieve steunpilaren die de aannemer vast inbouwde (die kan immers wel een tekening opvolgen). En dan heb je nog het verschil tussen monteren en installeren. Het plaatsen van de keuken is dus iets anders dan hem aansluiten. Daar zat in ons geval 3 dagen tussen. Tergend! Je kan je halve keuken voelen, aanraken, inrichten… maar niet gebruiken. En omdat de mannen die hem kwamen plaatsen ook gewoon om 17u naar huis wilden, hebben ze voor het gemak maar een afvoerpijp afgezaagd die ze wat in de weg zat. Daar zat de installateur 3 dagen later mooi mee te kijken. Die is uren bezig geweest om, liggend in het gootsteenkastje, de voorzetwanden weer open te maken en tot in de diepte alles weer netjes aan te leggen. Hulde voor het geduld en de rug van die man.
Het kostte zoals je begrijpt dus nogal wat moeite om een deel van de keuken up and running te krijgen, maar met de Kerst konden wij thuis koken! En het voorproefje van onze droomkeuken maakt het wachten het meer dan waard.
Op aanraden van de binnenhuisarchitect Kika van der Scheer hebben we geïnvesteerd in goede verf. Door bij één merk te blijven en je te verdiepen in passende kleurenschema’s, is de kans minder groot dat het een mislukt geheel wordt was haar tip. Samen met vriendin Eef, met stukken meer oog voor stijl dan ik, hebben we helemaal in het begin al eens een ochtend met kleurstalen door het huis gelopen om verfkeuzes te maken. Hoe valt het licht in welke ruimtes? Wil je donker accentueren of juist niet? Kiezen we voor één kleur op alle kozijnen? Willen we wel kleur? Uiteindelijk is de keuze gevallen op, lichtgroene, donkergroene, lichtgrijze en bijna witte verf van Farrow and Ball. Duurzaam geproduceerd, snel dekkend, hout en muurverf sluiten perfect op elkaar aan en de muurverf is mat, maar toch afwasbaar. Dat laatste is echt ideaal met vieze kinderhandjes en neuzen. Het was even schrikken met afrekenen, maar ik heb nog geen moment spijt gehad. Het zelf schilderen was daarentegen op het laatst echt doorbijten. Het houten balkenplafond was één grote lappendeken én gatenkaas. Overal kapotte balken, gaten, dikke spijkers, oneindige rijen nietjes, scheuren en splinters. Het schilderklaar krijgen was al een hele klus, maar die balken zijn in twee lagen grondverf én twee lagen lak gegaan. Dat levert gespierde schouders op en een eindeloze stroom gevloek. “Maar het wordt zó mooi!” heeft ons op de been gehouden en we zijn super blij met het resultaat.
Om kosten te drukken hebben we veel van de afwerking binnen en buitenshuis zelf opgepakt. Als je maar genoeg meters maakt met een kitspuit, worden je voegen vanzelf strak zonder tape nodig te hebben ben ik inmiddels achter. Ik begon braaf in de minst belangrijke ruimtes met keurig afplakken, bijvoorbeeld de plinten, maar eind van de dag kon het een stuk strakker uit de losse pols.
Inmiddels is de begane grond bijna volledig afgewerkt. De eerste verdieping komt pas verder aan de beurt als het erf zomerklaar is. Voorlopig kunnen we wel leven met deuren en plinten in enkel de grondverf. Net als stiekem heel veel andere Nederlanders.
Tip: je kan veel kosten besparen door afwerking als schuren, kitten en schilderen zelf te doen. Investeer dan wel in goede materialen en zeker in goede verf.
Boer met Bouwlust
Intussen is het in de wintermaanden permanent herfst geweest. Dat betekent met een niet verharde oprit een onophoudelijke stroom modder het huis in, tot in de badkamer en de bedden aan toe. Niet tegenop te dweilen. Daarom is al snel besloten om het opknappen van de oprit naar de top van het prioriteitenlijstje te schuiven. Dat werd ook meteen schuiven met budgetten, want zo tegen het eind van de verbouwing is de bodem van de spaarrekening in zicht.
En dan die oprit. Het zou een klusje van een week worden. Erf een beetje vlak trekken, wat borders aanleggen en grind storten. Het werd uiteindelijk twee en een halve week ploeteren in storm Dennis, Ciara en al die andere die tegelijk de kop op staken. O-ve-ral lag ondergronds puin verstopt, bleken er nog extra mestputten onder de straat te liggen en was de oorspronkelijke riolering een onlogische wirwar. Loonwerkbedrijf Verburg heeft met veel doorzettingsvermogen en een soort archeologische precisie alles bloot gegraven en nu voor eens en voor altijd de leidingen wél netjes aangelegd. Her en der drainage en putten aangelegd, erfverharding waar het een rommeltje was en als finishing touch een lading maagdelijk grint op de oprit gestort. Ik wist niet dat een mens zo blij kan worden van een kieper steentjes. Wat een ander gezicht! Weg modder! En hoewel het pas februari was toen de borders klaar waren, er stond binnen no time een lading planten in om te wachten tot het lente wordt. Inmiddels lopen de eerste planten echt uit en alleen al de belofte van een groene, bloeiende zoom rond het huis maakt intens gelukkig!
Tip: denk bij het inrichten van je erf goed na over drainage, riolering, putten en beregening. Graaf desnoods een paar mantelbuizen in de grond, kun je later gemakkelijker leidingen leggen als dat nodig blijkt.
Boer met Bouwlust
Bovendien bleek in de allerlaatste weken van de verbouwing dat de constructie van het dak veel slechter was dan gedacht. De solide, dikke, houten draagbalken bleken van binnen uitgehold en vermolmd te zijn. Muurankers laten los en de stabiliteit van het dak en de buitenmuren komen daarmee in het geding. De constructeur kwam weer even een kijkje nemen en haar oordeel was luid en duidelijk: nu actie ondernemen. De bouwkundige keuring via Vereniging Eigen Huis had dit euvel helaas per ongeluk gemist, maar die doen nu alsof hun neus bloedt. De offerte is ondertussen maar wel vast aangevraagd bij aannemer Meijer, dus duimen jullie mee?